Wciągający początek, czyli Chirurg Tess Gerritsen

Tess Gerritsen

Chirurg

tytuł oryginału: The Surgeon
tłumaczenie: Jerzy Żebrowski
cykl: Rizzoli/Isles (tom 1)
wydawnictwo: Albatros 2002
seria: Anatomia zbrodni
liczba stron: 384

Tess Gerritsen – współczesna amerykańska pisarka (ur. w1953 w San Diego), z zawodu lekarz internista, jest prawdziwą maszynką do produkowania bestsellerów. Jej kolejne powieści, z reguły kryminały i thrillery medyczne, od lat okupują czołowe miejsca list rankigowych po obu stronach Atlantyku. Proza Gerritsen, niepowtarzalna i oryginalna, również w naszym kraju ma wielu miłośników. Sięgając po kolejną lekturę, która wyszła spod jej pióra, czyli Chirurga, zdawałem sobie sprawę, iż wysoko postawiłem poprzeczkę oczekiwań. Co z tego wyszło?

Harry Mulisch "Zamach" - Przeszłość żywa i plastyczna

Zamach

Harry Mulisch

Tytuł oryginału: De aanslag

Tłumaczenie: Ryszard Pyciak

Wydawnictwo: Czytelnik

Liczba stron: 176

 

 

 

Życie ludzkie to suma przypadków i ślepych trafów – nierzadko to właśnie kaprysy bezwzględnego fatum decydują o bycie danego osobnika. Ale równie istotnym elementem składowym, który buduje nasze teraz jest to, co wydarzyło się kiedyś – innymi słowy człowieczy żywot to wynikowa stanów poprzednich. Podjęte decyzje, poczynione plany (nierzadko korygowane i zmieniane), przyjęte założenia i dokonane wybory potrafią w ogromnym stopniu implikować naszą obecną egzystencję. O tym jak mocno nieprzewidziane i niezamierzone incydenty potrafią wpływać na losy jednostek możemy przekonać się za sprawą powieści Zamach, pióra Harry’ego Mulischa, czołowego pisarza niderlandzkiego, autora takich dzieł jak Czarne światło czy Procedura.

Krzyżactwo i polactwo wiecznie żywe, czyli Czarny manuskrypt Krzysztofa Bochusa

Czarny manuskrypt

Krzysztof Bochus
wydawnictwo: Muza 2017
liczba stron: 384

Jakiś czas temu użytkownik LC* Unicorn zarekomendował mi do przeczytania, a w domyśle i do zrecenzowania, Czarny manuskrypt, debiutancką powieść Krzyszofa Bochusa, urodzonego w 1955 roku polskiego dziennikarza, publicysty, wykładowcy akademickiego i politologa. Pamiętając o gorzkich rozczarowaniach, jakie przyniosły mi podobne sugestie w przypadku innych polskich rodzących się „gwiazd”, szczególnie zaś Piotra Gibowskiego i Konrada T. Lewandowskiego, odniosłem się do tej sugestii z dużą rezerwą. Musiało być w niej jednak coś przekonującego, gdyż pomimo głęboko we mnie tkwiącej urazy i niechęci, poleciłem książkę do zakupienia w rawskiej bibliotece publicznej, bardzo przyjaznej czytelnikom i otwartej na ich potrzeby. Kiedy dostałem tomik do ręki, moje rozterki jeszcze się pogłębiły. Oto czym kusił tekst na okładce:

Multimedialny maraton, czyli Dzień tryfidów Johna Wyndhama

Jakiś czas temu, w sumie już dość dawno temu, oglądałem film produkcji brytyjskiej (czy też jako kto woli miniserial) emitowany u nas w dwóch częściach:

Dzień Tryfidów (2009)

tytuł. oryg. The Day of the Triffids
reżyser: Nick Copusscenariusz: Patrick Harbinson
produkcja: BBC
pełna lista płac:
http://www.filmweb.pl/serial/Dzie%C5%84+Tryfid%C3%B3w-2009-500597

Margaret Atwood "Wynurzenie" - Wyplątując się z gmatwaniny masek

Wynurzenie

Margaret Atwood

Tytuł oryginału: Surfacing

Tłumaczenie: Teresa Poniatowska, Jolanta Plakiewicz

Wydawnictwo: Książka i Wiedza

Liczba stron: 240

 

 

 

 

 

Na przełomie lat 60-tych i 70-tych XX wieku cywilizacja zachodnia uległa szeregowi przemian społeczno-obyczajowych, które określa się wspólnym mianem rewolucji seksualnej. Owe przeobrażenia to pochodne kontrkultury, czyli negacji dotychczasowych systemów wartości wraz z propozycjami diametralnie nowych wzorców i ideałów. Szumne hasła największym echem odbiły się w środowiskach ludzi młodych, odrzucających konformistyczny styl życia swoich rodziców. Celem wyrastających jak grzyby po deszczu ruchów społecznych stała się próba wkroczenia w erę wyzwolenia, miłości, pokoju, współodczuwania i jedności rodzaju ludzkiego. Jednym z efektów ubocznych tak diametralnych przetasowań był choćby głęboki konflikt międzypokoleniowy – o tym na jakiej płaszczyźnie mogło dochodzić do konfliktów ciekawie opowiada dzieło Wynurzenie autorstwa kanadyjskiej pisarki Margaret Atwood (ur. 1939).

Géza Ottlik "Szkoła na granicy" - W trybach karności

Szkoła na granicy

Géza Ottlik

Tytuł oryginału: Iskola a határon

Tłumaczenie: Tadeusz Olszański

Wydawnictwo: W.A.B.

Seria: Nowy Kanon

Liczba stron: 480

 

 

 

 

Pajęczyna powiązań spajająca pojedynczą ludzką istotę ze społecznością, w której przyszło jej egzystować jest równie subtelna, co potężna. Człowieczy żywot to ciąg nieustannych relacji, które w mniejszym bądź większym stopniu zostają zadzierzgnięte z otoczeniem. Te interakcje nie zawsze są dobrowolne, nierzadko są one wynikową konieczności i przymusu. W końcu środowiska, w które trafiamy nie muszą być przyjazne, ba, wrogość czy przemoc to rzeczy towarzyszące niejednemu osobnikowi. Cóż jednak czynić, kiedy już znajdziemy się w sidłach nieżyczliwego i nieprzychylnego towarzystwa? Do wyboru pozostają bierność i poddanie się przygniatającej woli większości, co jednak może wiązać się z upokorzeniem. Inną ewentualnością jest walka – opór, brak akceptacji narzucanych reguł, próba przeciwstawienia się utartym schematom. Opcja druga pozwala na zachowanie niezależności, chociaż jest zdecydowanie trudniejsza – boleśnie przekonują się o tym bohaterowie książki Szkoła na granicy, autorstwa węgierskiego prozaika Gézy Ottlika.

Terry Pratchett, Stephen Baxter "Długi Mars" - Czerwone oblicza

Długi Mars

Terry Pratchett, Stephen Baxter

Tytuł oryginału: The Long Mars

Tłumaczenie: Piotr W. Cholewa

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Liczba stron: 368

 

Minęło już ćwierć wieku od Dnia Przekroczenia, kiedy (…) dzieciaki na całym świecie ściągnęły z sieci specyfikację prostego elektronicznego aparatu zwanego krokerem, po czym zgodnie z instrukcją przesunęły przełącznik… i przekroczyły – nie prawo ani w lewo, nie do przodu ani do tyłu, ale w całkiem innym kierunku. (…) Przeszły w świat całkiem podobny do Ziemi – dawnej Ziemi, Ziemi Podstawowej – tyle, że nie było w nim ludzi, dopóki nie pojawiły się (…) dzieciaki (…), materializujące się w powietrzu [1]. Ziemia oraz nieskończona liczba jej kolejnych, aczkolwiek bezludnych wersji to koncept, który legł u podstaw cyklu Długa Ziemia, autorstwa dwójki brytyjskich pisarzy – Terry’ego Pratchetta oraz Stephena Baxtera. Konsekwencje niezwykłego wydarzenia, jakim niewątpliwie było odkrycie łańcucha równoległych światów, opisano w pierwszym tomie serii, zatytułowanym Długa Ziemia. Historia kolonizacji Długiej Ziemi zaprezentowana została w powieści Długa Wojna.

Przyjaciele po grób, czyli Bodenstein i Kirchhoff po raz drugi

Nele Neuhaus

Przyjaciele po grób

tytuł oryginału: Mordsfreunde
cykl: Oliver von Bodenstein i Pia Kirchhoff (tom 2)
tłumaczenie: Anna Urban, Miłosz Urban
wydawnictwo: Media Rodzina 2013
seria: Gorzka Czekolada
liczba stron: 408

wersja audio:
czas trwania: 12 godz. 58 min.
lektor: Maja Ostaszewska

No i przyszedł czas na drugie, po Nielubianej, spotkanie ze stworzonym przez niemiecką pisarkę Nele Neuhaus* sympatycznym duetem z Wydziału Terroru Kryminalnego i Zabójstw K11 w komendzie w Hofheim – komisarzem Oliverem von Bodensteinem i jego podwładną Pią Kirchhoff. Pierwsza powieść cyklu okazała się bardzo dobrze napisanym, wciągającym kryminałem, a jak wypadła druga, czyli Przyjaciele po grób, którą poznałem nie w wersji drukowanej, jak pierwszą, tylko w formie audiobooka?

Oparte na faktach, czyli dwie opowieści o psach

Jakiś czas temu przypadkiem, na którymś z kanałów publicznej telewizji, trafiłem na film:

Przygoda na Antarktydzie (2006)

tutuł oryg.: Eight Below
reżyseria: Frank Marshall
scenariusz: David DiGilio
pełna lista płac:
http://www.filmweb.pl/Przygoda.Na.Anarktydzie

Minimalistyczne arcydzieło, czyli dwunastu gniewnych ludzi

Dwunastu gniewnych ludzi (1957)

12 Angry Men

reżyseria: Sidney Lumet

scenariusz: Reginald Rose

czas: 1 godz. 36 min.

gatunek: dramat sądowy

produkcja: USA

Gdy mówi się o miernych sukcesach naszego kina na arenie międzynarodowej, przyczyn na ogół upatruje się w finansach, dużo skromniejszych niż te, którymi dysponuje Hollywood, nie poruszając w ogóle tematu poziomu naszych aktorów. Dwunastu gniewnych ludzi pokazuje dobitnie, że można zrobić film, który na zawsze wpisze się do czołówki dorobku kina światowego, nie dysponując niczym więcej, niż jednym dużym pomieszczeniem (sala obrad i przyległa łazienka) ze stałą dekoracją, dwunastoma świetnymi aktorami, budżetem w kwocie 350 tys. dolarów, dziewiętnastoma dniami na zdjęcia i dobrym scenariuszem.