Córka marnotrawna

Córka marnotrawna (The Prodigal Daughter) Jeffreya Archera jest opowieścią o życiu Florentyny Kane (zd. Rosnovski), córki głównego bohatera powieści Kane i Abel (o której już pisałem), od jej wczesnego dzieciństwa aż do momentu, gdy zostaje ona prezydentem Stanów Zjednoczonych.

I ta powieść Archera stała się bestsellerem. Dziś nie pachnie już świeżością (wydana w 1982 roku) i prognozy polityczne w niej zawarte straciły aktualność. Nie wpływa to jednak w najmniejszym stopniu na wartość lektury. Co prawda mniej tu napięcia podobnego do tego, które towarzyszyło bezpardonowej walce głównych postaci z poprzedniej powieści, przez co jeszcze bardziej przypomina to kolejny tom z jakiejś sagi, ale czyta się ją świetnie. Archer jak zawsze pokazuje się jako niezwykle bystry obserwator życia, który perfekcyjnie potrafi oddać smaczki z życia wyższych sfer nowoczesnego kapitalistycznego społeczeństwa, koszty robienia kariery, siłę i samozaparcie jakiego ona wymaga, czyli to wszystko, czego tak brak w naszej rodzimej literaturze. Bardziej za to niż w innych powieściach widać szczególny stosunek autora do Polaków, chociaż nie wiem skąd się on bierze, gdyż w jego biografii nie znalazłem uzasadnienia dla takiego wyróżnienia naszej właśnie nacji spośród wszystkich innych. Jest to jeden z charakterystycznych rysów obu wspomnianych powieści, który sprawia, że tym bardziej trafiają do polskiego czytelnika. Córka marnotrawna, jak już wspomniałem, mniej ma z sensacji niż inne powieści tego autora, ale nie jest wcale mniej warta przeczytania, o czym szczerze Was zapewniam

Wasz Andrew