Rachel Abbott „Obce dziecko” - ciekawy pomysł na intrygę kryminalną

Rachel Abbott

Obce dziecko

tytuł oryg. Stranger Child (2015)
cykl: DCI Tom Douglas #4
tłumaczenie: Jacek Konieczny
Wydawnictwo Filia 2016, paperback, 448 pages
ISBN: 9788380750937

Cykl powieściowy angielskiej pisarki Rachel Abbot o inspektorze brytyjskiej policji Tomie Douglasie spodobał mi się od pierwszej powieści (Tylko niewinni) i obecnie, po trzech już książkach z tej serii, uczucie to okrzepło na tyle, że sięgając po czwartą odsłonę przygód tego sympatycznego policjanta działałem na pewniaka. Może nie było to pożądanie każdego kolejnego tomu, jakie wzbudził we mnie na przykład cykl Cormoran Strike pióra Roberta Galbraitha*, ale proste oczekiwanie dobrej rozrywki na poziomie, po którą się sięga bez śladu obaw o to, co się okaże po rozpoczęciu lektury.

Tym razem rzecz cała zaczyna się zdecydowanie oryginalnie. Pewnego dnia w domu Emmy i Davida Josephów pojawia się Natasha, córka Davida z pierwszego małżeństwa, która zaginęła sześć lat wcześniej w trakcie tajemniczego wypadku drogowego, w którym śmierć poniosła jego pierwsza żona. Tego samego dnia policja znajduje w lesie zwłoki innej dziewczynki. Czy obie sprawy mają ze sobą coś wspólnego?

Fabuły nie będę nawet zarysowywał. Świetny, nowatorski pomysł, który dał jej początek jeszcze nie gościł chyba w historii literatury kryminalnej i jest wielkim atutem powieści. Poza tym Abbott zafundowała nam świetny kryminalny thriller psychologiczny z dobrym tłem obyczajowym, w którym dreszczyk napięcia przyjemnie łączy się z odpowiednio skomplikowanymi wątkami do rozwiązania przez Douglasa i jego współpracowników.

Jedynym mankamentem jest treść notki z okładki. Już przed lekturą książki wzbudziła we mnie irytację, a po przeszło to w głęboki niesmak. Czy naprawdę styl stosowany przy sprzedaży używanych samochodów jest odpowiedni do promowania książki?

Nie rozpisuję się, gdyż nawet niezamierzone spojlerowanie tego powiewu świeżości w gatunku, w którym aż nazbyt często napotykamy wtórność, płytkość i niekompetencję, byłoby zbrodnią wobec przyszłych czytelników. Poza tym tę serię zdecydowanie trzeba czytać po kolei, gdyż nie jest to, jak choćby w przypadku Sherlocka Holmesa, zbiór jedynie luźno się łączących, samodzielnych i tworzących zamknięte całości opowieści, ale cykl powiązany nie tylko na płaszczyźnie życia głównego bohatera, lecz i spraw kryminalnych, które mają swoje korzenie we wcześniejszych tomach. Zdecydowanie polecam, nie tylko miłośnikom gatunku, ale jeszcze raz podkreślam – zaczynamy od powieści Tylko niewinni i czytamy po kolei.

Wasz Andrew

* J.K. Rowling , Joanne Kathleen Rowling, Joanne Murray