Breaking Bad - rubel za wejście, za wyjście dwa

Breaking Bad (2008)

serial prod. USA AMC
reż. Vince Gilligan

No i się skończyło! Za mną wszystkie pięć sezonów, 62 odcinki.

Rzecz zaczyna się niepozornie i tak jakoś country. W Albuquerque (półmilionowa stolica stanu Nowy Meksyk, ale w realiach USA postrzegana jako otoczona pustynią prowincja), mieszka sobie nauczyciel chemii Walter White (gra Bryan Cranston). Kiedyś świetnie się zapowiadał jako genialny naukowiec, ale w życiu mu nie wyszło. I tak by sobie powoli zmierzał ku temu, ku czemu wszyscy nieuchronnie zmierzamy, dorabiając w myjni samochodowej na utrzymanie żony w ciąży (Skyler - Anna Gunn), niepełnosprawnego syna (Walter Jr. „Flynn” - RJ Mitte) i spłacanie hipoteki na podmiejskim domku, gdyby nie rak. Pewnego niepięknego dnia dowiaduje się, iż ma obcego w płucach i pozostało mu kilka miesięcy życia. Pragnąc zapewnić rodzinie środki na utrzymanie się po jego śmierci, wpada na pomysł rozpoczęcia produkcji metamfetaminy. Serial obejmuje wydarzenia z mniej więcej dwóch lat od tego momentu, ale co się dalej wydarzy nie będę zdradzał. Fabuła jest bardzo przemyślnie skonstruowana i po mistrzowsku rozplanowana. Wciąga powoli i z każdym odcinkiem mocniej. Coś, co po pierwszym odcinku było trudne do oceny, z czasem coraz mocniej widza interesuje i jest coraz bardziej doceniane. Po pewnym czasie naprawdę się w tym serialu rozsmakowałem. Po pewnym czasie – to bardzo dobrze określa maestrię twórców serialu. Stworzyli coś, czego się nie połyka, ale smakuje, z każdym kolejnym odcinkiem odkrywając nowe nuty, nowe wartości i coraz bardziej się uzależniając.

Świetnym elementem Breaking Bad, podobnie jak wielu innych najbardziej udanych seriali, jest obsada pozbawiona powszechnienie znanych nazwisk i twarzy. Okazuje się, że ci aktorzy grają nie gorzej niż ich koledzy opatrzeni z kinowych przebojów, a ich świeżość i brak skojarzeń z innymi rolami pozwala łatwiej zapomnieć, że to tylko aktorzy. Podnosi to dodatkowo realizm, który i tak stoi na bardzo wysokim poziomie. Oczywiście, pewne elementy musiały zostać zafałszowane – w końcu film nie może być instrukcją gotowania mety ani przewodnikiem dla początkujących dilerów. Jedną z bardzo mocnych stron tego serialu jest ciągła ewolucja wszystkich występujących w nim postaci. Ewolucja związana nie tylko z prostym upływem czasu, ale i wydarzeń, podejmowanych decyzji, stresu. Można zapomnieć, że to fikcja, a nie dokument w rodzaju kolejnej genialnej produkcji – Narcos. Nie bez kozery przywołuję ten ostatni serial, gdyż tematyka ta sama i poziom podobny, tyle że Breaking Bad to fikcja, a Narcos nie. Mimo tej kardynalnej różnicy odnajdziecie w tych produkcjach bardzo wiele wspólnego.

Breaking Bad został obsypany całą masą nagród i wyróżnień; jest plasowany w ścisłej światowej czołówce seriali ever. Wiele seriali, których pierwsze sezony zyskały rewelacyjne recenzje, jak na przykład The Walking Dead, potem drastycznie obniżyło poziom, tymczasem, jak wspomniałem, w Breaking Bad nawet to wydaje się elementem planowej konstrukcji – poziom od samego początku do końca wzrasta powolutku lecz nieustannie, co w efekcie daje prawdziwe arcydzieło. Dla mnie jest to produkcja wyjątkowa. Warstwa psycho~ i socjologiczna jest genialna i powoduje, iż pod koniec mamy do głównych bohaterów bardzo osobisty stosunek. Przez kolejne sezony zżywamy się z nimi i ciężko się rozstać, gdy serial się kończy.

Bawiąc uczyć, ucząc bawić. Breaking Bad świetnie uczy dwóch prawd, które wydają się pozornie sprzeczne, ale naprawdę się uzupełniają niczym jin i jang. Nie ma lepszego biznesu niż narkotyki i nie ma gorszego pomysłu na karierę niż narkobiznes. Nigdzie nie ma takich pieniędzy, ale i nigdzie kariera nie jest tak ryzykowna, konkurencja tak duża, a szanse na dożycie emerytury tak małe. Do tego serial, jak rzadko który, nawet lepiej niż produkcje dokumentalne, pokazuje wszystkie „koszty uboczne”, na jakie się trzeba przygotować wchodząc na drogę przestępstwa, z czego wielu nie zdaje sobie sprawy dopóki nie jest za późno.

Sowieci mawiali o swoich służbach, że za wejście w ich świat płacisz rubla, ale za wyjście dwa. I to samo dotyczy narkobiznesu. Wycofanie się i emerytura to sztuka, która udaje się naprawdę nielicznym, a Breaking Bad świetnie ukazuje dlaczego. Bez osłonek pokazując wszystko, co może w narkotykach kusić, w rzeczywistości ujawnia co się za tym blaskiem kryje i że lepiej się trzymać od tego jak najdalej. Ta branża to wykonana ze złota równia pochyła zanurzona w bagnie. Nie przyspieszasz za bardzo, ale i wyrwać się coraz trudniej, tym bardziej, że wszystko co robisz ma odbicie w zmianach w twoim własnym wnętrzu.

Jeśli w jednym z pierwszych krwawych lub obrzydliwych momentów będziecie być może mieli ochotę zrezygnować, nie poddajcie się. Oglądajcie dalej i zobaczycie, że warto. Absolutnie i zdecydowanie polecam. Sam już mam ochotę sięgnąć po spin off serialu zatytułowany Zadzwoń do Saula i po samodzielny film El Camino: Film Breaking Bad stanowiący dodatkowy epilog głównego serialu.

Wasz Andrew

P.S. Ukraińcy nadal mężnie bronią się przed rosyjskim najeźdźcą, tyle, że każdy dzień walk nierozerwalnie wiąże się z ludzką tragedią – ginie ludność cywilna, umierają żołnierze. Wojnę należy jak najszybciej zakończyć, a najlepszą ku temu sposobnością jest maksymalne wyposażenie Ukraińców we wszelkie niezbędne środki, jak np. polskie drony Warmate: https://zrzutka.pl/defence24 Każda, nawet najmniejsza kwota ma znaczenie!