Michał Gołkowski „Chwała” - „Stalowe szczury” #2 - i już planuję spotkać #3

No, za mną „Chwała”, druga część serii powieściowej w konwencji steampunka, rozgrywającej się w klimatach I Wojny Światowej, „Stalowe szczury” pióra współczesnego polskiego autora Michała Gołkowskiego. Poznałem ją dzięki wydaniu w formie audiobooka z głosem Filipa Kosiora. Pierwsza powieść cyklu, „Błoto”, bardzo mi przypasowała, nie aż tak jak seria „CyberPunk”, ale jednak bardzo. A druga?

Ponieważ to druga część, nie ma się co rozpisywać. Gołkowski trzyma poziom, „Chwała” zachowuje wszystkie atuty części pierwszej, więc jeśli się Wam podobało wtedy, to i teraz nie będzie inaczej. A jeśli nie poznaliście jeszcze początku, to do niego najpierw odsyłam. Żeby być dokładnym muszę przyznać, że minimalnie, ale to minimalnie, mniej mi się podobała niż „Błoto”, choć nadal bardzo. Może sprawił to fakt, że tym razem więcej było już klasycznego steampunka niż wojny okopowej? Może nie miałem nastroju… No i zdarzyło się autorowi ewidentne potknięcie – w scenie spotkania protagonisty z tajniakiem rewolwer tego ostatniego od pewnego momentu zmienia się w pistolet. Lektor też mógłby mieć momentami lepszą dykcję – kilka razy nawet się chyba przejęzyczył. Niby nic w tej „Chwale” nie ma, ale nie do końca. Mamy różnorodne motywy i postawy wojenne, mamy klimat bardziej autentyczny niż można by się spodziewać. W ogólnym odczuciu, nadal było świetnie i już planuję sięgnąć po część następną.

P. S. Ukraina wciąż walczy nie tylko o swoją wolność, a my, choćby w pewnym stopniu, możemy pomóc jej obrońcom i obrończyniom, w tym także naszym chłopakom na wojnie. Każde wsparcie i każda wpłata się liczy! Można wspierać na różne sposoby, ale trzeba coś robić. Tutaj zrzutka na naszych medyków pola walki działających na froncie pomagam.pl/dfa8df