Nele Neuhaus „Głębokie rany” - „Bodenstein & Kirchhoff” #3 ♥♥♥

Nele Neuhaus, właściwie Cornelia Neuhaus; z domu Löwenberg (ur. 1967), niemiecka pisarka, autorka kryminałów i książek dla młodzieży, to postać bardzo ciekawa. Jest prawdziwym self-made manem, jeśli tak można powiedzieć o kobiecie – pierwszą książkę wydała własnym sumptem i po pozytywnym przyjęciu przez czytelników napisała pierwszą powieść kryminalną z cyklu „Bodenstein & Kirchhoff” zatytułowaną „Nielubiana” („Eine unbeliebte Frau”), co przyniosło jej początki międzynarodowej sławy. Wspomnianą serię powieściową o niemieckiej policyjnej parze przetłumaczono już na co najmniej 20 języków. Od początku jednak przyświecały jej również wyższe cele i już za pierwsze honorarium założyła fundację pomagającą w rozwoju umiejętności czytania, pisania i mówienia u dzieci i młodzieży oraz wspierającą czytelnictwo.

O wszystkim tym oczywiście bym się nie dowiedział, gdyby nie to, że wspomniana już „Nielubiana” bardzo mi się podobała, podobnie jak i druga część cyklu – „Przyjaciele po grób”. Teraz sięgnąłem po trzecią zatytułowaną „Głębokie rany”. Wybrałem wersję audio, której głosu użyczyła Maja Ostaszewska i zacząłem słuchać.

Opowieść zaczyna się od zabójstwa milionera Davida Goldberga, Żyda, który przeżył Oświęcim, dokonanego przez nieznanych sprawców w podfrankfurckiej willi ofiary. Co dalej oczywiście nie będę zdradzał, poza tym, że jak łatwo się domyślić sprawą zajmą się Bodenstein & Kirchhoff.

Jeśli lubicie wielowątkowe intrygi, które sprawiają, że śledczy muszą się miotać pomiędzy wieloma potencjalnymi podejrzanymi i prawdopodobnymi motywami, to jest to powieść dla Was. Akcja nabiera tempa z czasem, tak jak lubię, a przekonujące psychologicznie postacie wykreowane przez Neuhaus są wielkim atutem.

Zaletą, szczególnie dla polskiego czytelnika, jest poruszenie tematów praktycznie nieistniejących w naszej społecznej świadomości historycznej, jak historia Prus Wschodnich i Wypędzonych. W dodatku uczynione tak, iż nie rani naszych uczuć, lecz ułatwia zrozumienie stosunku Niemców do tych terenów i ich historii. Interesujących drobiazgów jest więcej – mnie lektura skłoniła między innymi do zwrócenia uwagi na dwóch nieznanych mi dotąd niemieckich pisarzy i do zainteresowania się początkami Bundesnachrichtendienst. To jednak tylko takie drobiazgi. „Głębokie rany” to po prostu świetny kryminał z oryginalną, rozbudowaną intrygą, perfekcyjnie wpasowany w interesujące tło społeczne i dopracowany w szczegółach. Sprawił mi prawdziwą czytelniczą frajdę

Co się tyczy wydania w formie audiobooka, to wielość postaci będących potencjalnymi bohaterami pierwszoplanowymi (poza protagonistami cyklu), która może sprawiać trudność niektórym czytelnikom, może być tym większym wyzwaniem w wersji audio – w końcu większość z nas jest zdecydowanymi wzrokowcami. Ja jednak nie miałem z tym problemów - Nele Neuhaus, co nie każdy pisarz potrafi, wprowadza do akcji kolejne osoby w taki sposób, że nawet słuchając nie miałem problemu z pamiętaniem kto jest kto. Gorzej, że lektorka nie do końca się sprawdziła. Zdarzają się jej różne błędy; kobieta mówi w trybie męskoosobowym, policjanci a pacjenci to nie to samo. Mogłaby bardziej koncentrować się na dykcji i czytaniu bez błędów oraz ze zrozumieniem niż na aktorzeniu. Swoją drogą - co jest z tymi kobietami? Lektorzy mężczyźni nie mają z tym jakoś problemu… Na szczęście nie przesadza z tym aż tak bardzo, jak jej niektóre koleżanki po fachu. Audiobook może być, ale bardziej polecam wydania z literkami. No, chyba, że jak ja, macie też na uwadze inne względy (jak kłopoty z oczami czy multizadaniowość). Wtedy książka czytana, uwzględniając za i przeciw, też może być dobrym wyborem.

P. S. Ukraina wciąż walczy nie tylko o swoją wolność, a my, choćby w pewnym stopniu, możemy pomóc jej obrońcom i obrończyniom, w tym także naszym chłopakom na wojnie. Każde wsparcie i każda wpłata się liczy! Można wspierać na różne sposoby, ale trzeba coś robić. Tutaj zrzutka na naszych medyków pola walki działających na froncie pomagam.pl/dfa8df