Małgorzata Sidz - Kocie chrzciny. Lato i zima w Finlandii

Kocie chrzciny

Lato i zima w Finlandii

Małgorzata Sidz

wydawnictwo: Czarne 2020-02-12
liczba stron: 248
ISBN: 9788380499744

Lekturą października 2020 w Dyskusyjnym Klubie Książki w Rawie Mazowieckiej był reportaż Małgorzaty Sidz Kocie chrzciny. Lato i zima w Finlandii. Autorka jest japonistką, która sporo czasu spędziła w Finlandii i opisała swe wrażenia z pobytu w tym bądź co bądź egzotycznym dla wielu z nas kraju. Naprawdę egzotycznym, gdyż fińska tolerancja i samowystarczalność są dla większości z nas kompletnie nie do pomyślenia a w dodatku jest to kraina wielu sprzeczności, z których największa chyba to ta, że kraj przodujący w ilości samobójstw jest zarazem wiodącym w poziomie poczucia szczęścia i zadowolenia z życia.

Szczerze mówiąc po autorce, która szczyci się w notce biograficznej ukończeniem nie tylko japonistyki, ale i Polskiej Szkoły Reportażu, spodziewałem się lepszego stylu zarówno pod względem formalnym, artystycznym, jak i jakości przekazanych treści. Najoględniej mówiąc Małgorzacie Sidz bardzo daleko do takich reportażystów jak Kapuściński czy Szejnert i choć pisze w manierze luzackiej oraz wspomnieniowej, to jej proza nie umywa się choćby do Zmysłowskiego, którego ostatnio wspominałem, a który wyraźnie ma ikrę do tworzenia opowieści z duszą. Gdyby nie Finlandia, temat, który broni się sam, książka byłaby denna i tutaj w klubie byliśmy co do tego raczej zgodni, ale właśnie tak mocny temat sprawia, że ciekawość nie opuszcza czytelnika od początku do samego końca. Siłą rzeczy, wobec nijakości i słabego poziomu stricte literackiego, dyskusja na naszym spotkaniu przeniosła się z książki jako takiej na Finlandię i inne kraje nordyckie. A że temat fascynujący, więc było o czym rozmawiać. W dodatku ze specyfiki Finów i ich kraju w zderzeniu z naszymi realiami wynika łatwość przeskoczenia na inne, następne refleksje, jak choćby ekologia, temat bardzo dla Finów ważny, czy Muminki, Tom of Finland, stosunek do nagości, wiary i płci, kult samowystarczalności, problemy rodzinne, tolerancja oraz alkoholizm.

Większości z nas, Polaków, wydaje się, że jeśli nie jesteśmy największymi pijakami na świecie, to przynajmniej jesteśmy drudzy po Ruskich. Kiedy jednak czytamy, że typowa promocja piwa pod Finów wygląda tak – kup dziesięć sześciopaków, dostaniesz wózeczek gratis, to człowiek zaczyna się zastanawiać.

Nie będę bardziej przybliżać zawartości książki i obrazu tego kraju, który się z niej wyłania. To obowiązkowo trzeba samemu przeczytać, bowiem lektura nie tylko poszerzy naszą wiedzę o Finlandii i jej mieszkańcach, nie tylko zmusi do refleksji na ten temat, ale również każe się zastanowić nad naszymi realiami i zapytać, dlaczego u nas jest tak, a tam inaczej. I co byśmy woleli. Ja powiem ze swej strony, że byłby to idealny kraj dla mnie, gdyby nie było zimno i ciemno, a tak, to niestety odpada.

Oceny książki w klubie wyglądały różnie zależnie od tego, czy ktoś większą wagę przykładał do formy, czy do informacji w Kocich chrzcinach zawartych. Ja do kontynuowania lektury musiałem się wręcz zmuszać, i zmuszałem się, gdyż pożądałem wiedzy w tym reportażu zawartej. Uważam jednak, że taki poziom warsztatu pisarskiego jest absolutnie nie do przyjęcia – czytanie to momentami męka, choć niby ewidentnych błędów nie ma prawie wcale. Stąd właśnie dziwaczna ocena z mojej strony – najniższa. Dziwaczna, gdyż jednocześnie gorąco Kocie chrzciny polecam – naprawdę warto się przemęczyć.

Wasz Andrew

W nawiasach podane wyniki głosowania na spotkaniu DKK, a pogrubiona niebieska ocena to moje wrażenia z lektury.

• nie podobała mi się (2/6)
• była w porządku (1/6)
• podobała mi się (2/6)
• naprawdę mi się podobała (1/6)
• była niesamowita (0/6)