
 
Dziś  właśnie przypada 31 rocznica śmierci genialnego polskiego uczonego -  Mariana Mazura. Był twórcą polskiej szkoły cybernetyki, a jego teoria  systemów autonomicznych i jakościowa teoria informacji do dziś urzekają  prostotą, oryginalnością i uniwersalnością. Nie będę tutaj przypominał  sylwetki naszego wielkiego rodaka. Jego życiorys można znaleźć choćby w Wikipedii. Pragnę z okazji tej rocznicy po raz kolejny zwrócić uwagę na chyba najbardziej popularną książkę Mariana Mazura Cybernetyka i charakter.  Pozycja w Polsce dużo mniej znana niż za granicą, podobnie jak sama  sylwetka autora i jego teoria. To już chyba taka nasza narodowa  tradycja, by cudze chwalić, a swego nie znać. Czasami mam wrażenie, że  gdyby Kopernika za swego nie uznawały inne narody, a zwłaszcza Niemcy,  co przez zazdrość mobilizuje naszą pamięć o nim, to byłby w kraju  zupełnie zapomniany. Analogia tym bardziej uprawniona, iż Marian Mazur  dokonał rewolucji na miarę kopernikańską, nie tylko w cybernetyce jako  takiej, co choćby w psychologii przy pomocy tejże cybernetyki. By  przeciwstawić się zapomnieniu, zapraszam do lektury mojej opinii,  a potem samej książki, która wbrew tytułowi więcej rewolucjonizuje w  wiedzy o nas samych, niż cybernetyce, a zawarta w niej nowatorska teoria jest  narzędziem również dla innych dziedzin.
Książka Mariana Mazura świetnie się uzupełnia z publikacjami Zimbardo w tworzeniu prawdziwego opisu najdziwniejszego gatunku na świecie - homo sapiens i zasad, jakimi się to zwierzę kieruje w najtrudniejszym dla niego środowisku - społeczeństwie
Gorąco polecam 
Wasz Andrew
 
Dzięki! W ogóle nie słyszałem o tym Panu ani o jego twórczości. Rzeczywiście to chyba nasza tradycja - ignorować sukcesy rodaków. Najzabawniejsze, co można dostrzec wszędzie, zarówno w świecie nauki, literatury, mody, w kinematografii, etc., że zamiast prawdziwych ekspertów, wirtuozów, specjalistów, promuje się najczęściej miernoty, ew. średniaków.
OdpowiedzUsuńNiestety tak właśnie jest. Ale powodów tego nietrudno dociec.
Usuń