Słowo na niedzielę, czyli o katolickim miłosierdziu

Chyba każdy w Polsce, nie wyłączając mahometan, Żydów i ateistów, wie iż Jezus nakazuje miłość i wybaczanie. Jednak, choć żyję już dość długo, nie spotkałem chyba dotąd katolika, który by się zastanawiał nad głupim tylko z pozoru, wielce niewygodnym pytaniem:

Kiedy Jezus nakazuje wybaczyć? Przed dokonaniem zemsty, czy też po?

Po – raczej nie. Byłaby to konstrukcja logicznie i moralnie niezwykle karkołomna, a poza tym, i to jest chyba dla chrześcijanina decydujące, wynika to z Nowego Testamentu przytaczającego słowa samego Jezusa*, który wyraźnie poucza, iż nie tylko zemsta, ale nawet obrona własna jest niedopuszczalna.

A więc – przed? Wybaczyć przed zemstą? Idiotyczne. Raz, że jak już się wybaczyło, to trudno dyszeć żądzą zemsty, a dwa, jak już wspomniałem, iż Jezus takowej zakazuje.

Więc jak? Bez zemsty?!?

Ano tak. I są społeczności chrześcijańskie, które się tego trzymają. Choćby wyśmiewani przez polskich katolików Świadkowie Jehowy.** Ale ja jakoś nie spotkałem katolika, może poza JPII, który by swymi czynami w kwestii wybaczenia dał świadectwo wierności naukom Chrystusa.

Żądam ścigania i ukarania – te lub podobne słowa bez najmniejszego wahania wypowiada każdy katolik, którego okradziono, zgwałcono, zniesławiono, któremu zabito bliskiego, lub któremu się tylko ubzdurało, że ktoś go obraził albo naruszył jego prawa autorskie. Zemsta, choć „cywilizowana”, bo mająca być dokonana cudzymi rękami. Gdzie wybaczenie, gdzie miłość nieprzyjaciela i nadstawianie drugiego policzka? I jak się ma do tego powszechne wśród polskich katolików poparcie dla kary śmierci?

Oczywiście, niczym faryzeusze, zaraz zarzucicie mnie argumentami typu – to nie zemsta tylko kara, to dbanie o porządek prawny, itd. Jak myślicie, czy przeciwnicy Jezusa nie wysuwali tych samych argumentów? Wszak Jezus mówił do poddanych Rzymu, którzy tak jak i dzisiejsi katolicy nie latali sami z maczetą po puszczy, by dokonać zemsty – tak jak my znali i prawo, i sądy. Wszak Jezusa jemu współcześni też nie zamordowali własnoręcznie, tylko za pomocą prawa i sądu, tych narzędzi dzisiejszej zemsty.

Czy żądam od kogokolwiek, by wybaczył krzywdzicielowi? Nie! Ale czy można być abstynentem i aktywnym pijakiem jednocześnie? Trzeba się na coś zdecydować. Nie można głosić miłosierdzia co niedzielę, a przez cały tydzień dyszeć żądzą zemsty.

Ależ - przecież Kościół nie tylko pozwala na obronę, ale święci sztandary i narzędzia zbrodni, akceptuje wojny, itd.

I na to jest odpowiedź z ust Pawła z Tarsu wśród szerokich rzeszy znanego jako Święty i Apostoł Narodów:

Albowiem jeden jest Bóg, jeden też pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek, Chrystus Jezus.

Więc wciąż się zastanawiam – w kogo wierzą katolicy? W Kościół, czy w Jezusa? W Credo, powtarzanym w czasie każdej mszy, mówimy, że i w Jezusa, i w Kościół. Co jednak, gdy tak jak tutaj, nie za bardzo im po drodze?

Wasz Andrew

* Słyszeliście, że powiedziano: „Oko za oko, ząb za ząb!” A Ja wam powiadam: Nie stawiajcie oporu złemu. Lecz jeśli cię ktoś uderzy w prawy policzek, nadstaw mu i drugi.

Źródło: Ewangelia Mateusza 5, 38–39

Miłujcie waszych nieprzyjaciół; dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą; błogosławcie tym, którzy was przeklinają, i módlcie się za tych, którzy was oczerniają.

Źródło: Ewangelia Łukasza 6, 27–28.

** Hitlerowcy, którzy początkowo wyjątkowo intensywnie zwalczali Świadków Jehowy, z czasem zaczęli zatrudniać ich jako służbę dla dygnitarzy (również dowódców obozów koncentracyjnych i ich rodzin) ze względu na absolutną uczciwość, stuprocentową gwarancję, że nie otrują chlebodawców ani w żaden inny sposób nie targną się na ich życie, a także pewność, iż nie uczestniczą w ruchu oporu.