Niezależne recenzje książek, audiobooków, czasami również filmów i gier, komentarze do bieżącej oraz historycznej rzeczywistości, refleksje i różne inne sensowne twory słowne.
Człowiek to skomplikowana istota, która nierzadko sama nie wie, czego właściwie pragnie. Na ogół przeszkodą w realizacji marzeń zdają się być pieniądze, czy raczej ich brak. Ale gdy upragniona gotówka już się pojawi, okazuje się, że nie jest ona żadnym remedium. Poszukiwania szczęścia trwają więc dalej, a próbom poddawane są kolejne cudowne eliksiry – grono przyjaciół, efektowne gadżety, podróże czy używki. Kiedy jednak zasklepimy się w naszych oczekiwaniach i żądaniach tego, by świata był dla nas lepszym miejsce do życia, nie decydując się krytycznie spojrzeć na samych siebie, trudno będzie o pozytywne rozwiązanie. Przypomina nam o tym Dorothy Parker (1893 – 1967), amerykańska poetka i pisarka, autorka zbiorku The Custard Heart.
Gdy rzeczywistość nie spełnia pokładanych w niej nadziei, kiedy daleko jej do naszych oczekiwań i pragnień, istnieje pokusa, by zanurzyć się w świecie własnych fantazji. W końcu nasz umysł to potężna maszyneria zdolna do kreowania nowych światów, odznaczających się głębią, złożoną strukturą i bogactwem detali, których nie powstydziłby się niejeden demiurg. Cóż jednak się stanie, kiedy nieprzyjazny i opresyjny świat zewnętrzny zacznie nachalnie pukać do wrót naszych majaków? Ciekawą wizję takiej niemiłej konfrontacji stworzyła Katherine Anne Porter (1890 – 1980), amerykańska dziennikarka, pisarka i eseistka, autorka noweli The Cracked Looking-Glass.
Znamienną cechą mitów jest ich nieustanne przetwarzanie, opowiadanie na nowo i reinterpretowanie. Dzięki tej niekończącej się aktualizacji, paleta ludzkich doświadczeń, zarówno zbiorowych oraz indywidualnych, jest ciągle poszerzana. Granice mitu nie kończą się przy tym na jednym kręgu kulturowym, bowiem konstytuowanie się świata to stale związujące się interakcje – dla przykładu historia Japonii przesiąknięta jest wpływami chińskimi, począwszy od pisma, poprzez religię, filozofię, urbanistykę, a na systemach politycznych skończywszy. Państwo Środka jest źródłem fascynacji i inspiracji, m.in. w literaturze, o czym możemy przekonać się sięgając po zbiór Niesamowite opowieści z Chin.
Gdy kapryśna fortuna co rusz z nas sobie drwi i dworuje, i sypie nam piaskiem między oczy, kiedy los się nad nami pastwi, wyzłośliwia i nie daje nam wytchnienia, może zrodzić się w nas pokusa, by odciąć się od dotychczasowej egzystencji. Ucieczka przed kolejnymi niepowodzeniami czy piętrzącymi się problemami może być na tyle kusząca, że w ekstremalnych przypadkach jawi się jako jedyne sensowne rozwiązanie. Formą tego typu radykalnego wyjścia jest przyjęcie nowej tożsamości i permanentne odcięcie się od tego, co było kiedyś naszym bytem. Cóż jednak, gdy nasz sekret się wyda? Jak zareagują i co będą o nas myśleć ludzie (szczególnie ci, którzy obdarzyli nas zaufaniem), kiedy dowiedzą się, że nasza przeszłość jest zupełnie inna, niż sądzili? Ciekawych odpowiedzi na powyższe pytania udziela Keiichirō Hirano (ur. 1975), japoński pisarz, najmłodszy laureat Nagrody Akutagawy (otrzymanej w wieku 23 lat), autor powieści Pewien mężczyzna.