Strony

poniedziałek, 18 października 2021

Droga ucieczki - Rachel Abbott

audiobook

Rachel Abbott

Droga ucieczki

(oryg. The Back Road)
(DCI Tom Douglas #2)
tłumaczenie: Emilia Skowrońska
czyta: Filip Kosior
Wydawnictwo Filia


Cykl o policjancie Tomie Douglasie pióra Rachel Abbott, znanej i uznanej brytyjskiej pisarki, otwiera prześwietna powieść Tylko niewinni (Only the Innocent). Po jej poznaniu zaznaczyłem kolejną, drugą część serii – Drogę ucieczki – jako „poza kolejnością”, przez co znalazła się w najwyższej części mojej listy oczekujących na przeczytanie. Trochę zniechęcał mnie polski tytuł, ale okazało się, że to po raz kolejny cielę chciało być mądrzejsze od krowy i nasz rodzimy wydawca, która to maniera jest chyba szczególnie polską specyfiką i ewenementem, musiał się odróżnić od całej reszty świata dając tytuł inny niż wszyscy*. W oryginale tytuł brzmi dużo lepiej i sugeruje coś całkiem innego, niż w brzmieniu polskim. Ciekawostką jest też fakt, że o ile w tekście powieści tytułowa Back Road pojawia się wielokrotnie, to chyba nawet raz nie została przetłumaczona jako Droga ucieczki.


Tak jak i poprzednio wybrałem nie wersję z literkami, a książkę czytaną przez Filipa Kosiora. Pierwsze momenty lektury są nieco chaotyczne, ale rozstrzelone wątki szybko się scalają i Droga ucieczki wciąga z każdą chwilą coraz mocniej. Mimo iż protagonistą cyklu jest policjant Tom Douglas, to nie mamy do czynienia z typowym kryminałem czy powieścią detektywistyczną. Choć intryga kryminalna, bardzo pomysłowa, oryginalna i intrygująco splątana, jest wielkim atutem dzieła, to klasyfikując je z perspektywy odczuć czytelnika jest to thriller psychologiczny z silną domieszką innych gatunków. Wspomniany policjant jest w tej powieści postacią niemal drugoplanową, co okazało się ciekawym i udanym zabiegiem. Tym jednak, co sprawia, iż Rachel Abbott stała się jedną z moich ulubionych pisarek, jest jeszcze lepiej widoczna niż w pierwszej części serii finezja, z jaką poprowadzone są aspekty psychologiczne i budowanie napięcia przy pomocy rzeczy niezwiązanych bezpośrednio z samą intrygą kryminalną. Motywem przewodnim warstwy obyczajowo-psychologicznej zaś jest problem zaufania w małżeństwie; odwieczny dylemat pomiędzy kłamstwami, niedomówieniami i przemilczeniami a bolesną prawdą. Świetnie pokazana jest ewolucja prowadząca do rozpadu potencjalnie wspaniałych związków w następstwie prób unikania niewygodnej prawdy.

Książka zdecydowanie lepiej oceniana jest na świecie niż w Polsce. Mam wrażenie, iż to z powodu tego, że większość z nas bardziej niż reszta świata widzi świat poprzez reklamy i etykietki. Skoro kryminał, to ma być kryminał, jeśli thriller, to thriller, a Droga ucieczki wymyka się tradycyjnej literackiej klasyfikacji. Może się zresztą mylę... Może to sprawa tego, jak codzienna mentalność i moralność Anglików odstaje od naszej.

Dla mnie słuchanie audiobooka w interpretacji Filipa Kosiora było prawdziwą literacką ucztą. Zachęcam do sięgnięcia po Toma Douglasa, czy to w wersji czytanej, czy drukowanej. Zaznaczam jednak, że cykl trzeba poznawać po kolei. Inaczej można dużo stracić.

Jeszcze raz gorąco polecam, a sam już ostrzę sobie ząbki na kolejną powieść o sympatycznym brytyjskim policjancie


Wasz Andrew

* akurat w tym przypadku tłumaczenia tytułu z angielskiego na inne języki też nie są wprost, ale nasze jest wyjątkowo niefortunne. W dodatku u nas ta praktyka zmieniania tytułu w ramach tłumaczenia jest tak nagminna, jak chyba nigdzie, i jestem na tym punkcie przeczulony.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Czytamy wnikliwie każdy komentarz i za wszystkie jesteśmy wdzięczni. Zwłaszcza za te krytyczne. Jeśli chcesz o czymś porozmawiać, zapytać, zwrócić uwagę na błąd, pisz śmiało. Każda wypowiedź, zwłaszcza na temat, jest przez nas mile widziana. Nie odrzucamy komentarzy anonimowych, jeśli tylko nie naruszają prawa. Można zamieszczać linki do swoich blogów i inne, jeśli nie są ewidentnym spamem. KOMENTARZE UKAZUJĄ SIĘ DOPIERO PO ZATWIERDZENIU przez nas :)